Minsan pala, kahit gaano kahaba ang pasensya mo, kahit gaano mo kagusto na intindihin ang isang tao, darating ka talaga sa point na mapapagod ka. ..

May isa akong kakilala. May pinagdadaanan siyang kabigatan sa kanyang buhay. Para sa mga katulad ko medyo simpleng bagay lang yun, pero syempre iba-iba naman tayo, para sa kanya mahirap yun. Higit sa ano pa man, ang kanyang problema at kalaban ay ang kanyang sarili. Itong taong to, una sa lahat di ko maintindihan kung bakit maraming may ayaw sa kanya. Sa maikling panahon na nakakasama ko siya at unti-unti ko siyang nakikilala, mukhang ok naman. Sinabi nga ng isa sa mga kaibigan niya eh, siguro kaya ganun dahil kami, kilala namin siya. Na hindi siya tulad ng iniisip nila, at naiintindihan namin siya kung sino man siya. Siguro nga ganun. Pero kung maraming tao ang may comment sa kanya, ibig sabihin meron talaga silang nakikita.

Kung sa bait, walang duda mabait talaga tong taong to. Masayahin, friendly as in super. Ang naiisip kong problema niya, yung immaturity niya. Sobrang reactor siya, lalo sa negative na mga bagay. Ayaw na ayaw niyang pagsasabihan siya, pag ganun nagsisimula na siyang mag ingay at magwala. Sabagay, sino ba may gustong mapagalitan LOL ako nga ayoko din ng negative comments hangga't maaari eh. Kung meron mang mga ganun mas gugustuhin ko na hindi ko na lang marinig, kasi nakakasira naman talaga ng loob. Naiintindihan ko dahil masakit naman talaga makarinig ng di maganda tungkol sayo kahit na pinipilit mo namang maging tama. Pero kasi naman, hindi naman niya kailangan mag react ng ganun. Pwede namang chill lang, pag may nega na narinig, edi baguhin. Hindi naman kasi tayo perpekto diba? Kailangan nating tanggapin na may mga di magandang bagay na masasabi ang tao, na may nakikita sila sa atin na hindi natin nakikita, or nakikita man natin pero patuloy nating dinedeny sa mga sarili natin kasi hindi natin matanggap na may ganun tayong side (hingal XD). 

Ang medyo di pa maganda sa kanya, pag may negative comments, alam niya lang, aminado naman siya na ganun siya, pero alam mo yun? Mula pa high school ako lagi ko ng sinasabi na hindi sapat na alam mo lang yan. Gawan mo ng paraan. Hindi naman sinasabi na magpaka plastik ka, na magpaka santa ka kahit di naman. Ang sinasabi lang, be sensitive, hindi lang ikaw tao sa mundo. Kung meron mang ugali ka na alam mong nakakasama sa iba, wag mong gawin, pigilan mo. Change is constant, sa ayaw at sa gusto natin kailangan natin magbago. Hay. Nakaka high blood. Kaya dito na lang ako sa blog nagpuputak dahil gusto kong mai-release ang inis ko sa kanya. Nasabi ko na naman ang ilan dito, yung iba inaamin ko di ko masabi kasi kakaiba nga siya mag isip. Kahit concern ka sa kanya di niya nakikita yun, ang nakikita niya, nilalait mo siya at sinasabihan na walang kwenta. WTH.

Pero ang lahat ng ito ay napagpasensyahan ko naman, maliban sa isang  bagay kanina. Nag-message siya sa group na ipag-pray namin siya. Nag reply ako ng thumbs up sign, tapos wala ng ibang pumansin sa kanya. Nakakapagod na kasi. Hindi nakakapagod ang pananalangin dahil lagi ko siyang pinagpi-pray. Ang nakakapagod, yung part na ayaw niyang tulungan ang sarili niya. Kahit ipag-pray namin siya, kahit payuhan namin, kung ayaw niya naman tingnan ang mali sa sarili niya at baguhin iyon, wala pa rin. Alam ko kayang baguhin ng panalangin ang lahat ng bagay, pero naniniwala din naman ako na kaakibat ng pananalangin, dapat kumikilos din tayo. Mananalangin tayo na sana baguhin ng DIyos ang ating puso, tapos pag may dumating na circumstances na binabago na tayo nagagalit tayo. Ang labo no? Bakit kaya di tayo nakukuntento sa nakukuha natin, eh yun naman ang hiningi natin? 

Anyway balik sa kanya, ayun nga nakakapagod. Nakakasawa. Nakakainis isipin na ito nanaman tayo, nagda-drama, sinisisi nanaman si Lord, galit nanaman sa ibang tao dahil sa mga komento nila. Hello, magcocomment ba sila kung wala nakikitang mali talaga? oo may mga taong judgmental lang talaga, pero kung majority iisa lang nasa isip aba naman mag isip ka na kung ano na bang mali sayo. Grabe. Nakakaloka. Tapos yung mas nakakapagod pa, yung paulit ulit na drama. Yun at yun na lang palagi. Kung nahihirapan ka sa ginagawa mo at tingin mo di para sayo, edi umalis ka, quit. Hindi yung magdadrama ka, kesyo ayaw mo na, tapos may mababasa ka na nakaka inspire ok ka na ulit taos bukas hindi nanaman. Oo, totoo naman na lahat dumadating sa ganun part, ako mismo ganun eh. Pero yung ang bilis ng phasing. Yung tipong day 1 ok kay, day 2 hindi ka ok nalilito ka , day 3 may mababasa ka empowered ka ulit tapos day 4 hindi nanaman. Ano ganyan na lang palagi? Ok lang sana kung buwan ang nagdaan at alam mong major problem talaga ang cause ng pag ganun eh katanggap tanggap pa. Pero yung isang araw lang o dalawa ang pagitan? WTH. Walang growth na nangyayari, parang Pilipinas lang hindi umuunlad. Hay. Nakaka high blood talaga promise. Patawarin ako ni Lord pero ito talaga nararamdaman ko ngayon. Nakakainis pala talaga yung taong sobra ang self-pity no? Hay. Ayun pa, kesyo walang ama kaya ganyan ang ugali. Andun na tayo, pero naman. Marami jan ang walang ama pero nakayanang mabuhay ng normal at matiwasay. Hay buhay. Ayoko ng mainis. Ayoko ng ganitong pakiramdam. Gusto ko pag nakita ko siya ok na siya, at ok na rin ang pakiramdam ko. Ayokong mainis sa kanya kasi mahal ko siya bilang kasamahan ko siya sa trabaho. Hay.