...darts...

...hello...isang quick blog lang ito...kasi maya-maya uuwi na ako. uhmm...I just want to share sa inyo na...hahaha...gusto kong matutong maglaro ng darts!(totoo toh mga tsong...seryoso ako...!)...bakit ko naisipan?...uhmm...kasi...hahaha...oh....baka isipin niyo wala akong rason! Meron po!!! Kasi diba parati kong napapanod si Kevabz pag naglalaro siya....at ang ibang students...so...na-elibz na ako! kasi parang napaka-astig nung laro na iyon eh. Tsaka maganda ng maadik ako sa indoor games para next school year me laro na ako sa intrams diba?! Pero sa totoo lang di lang tungkol sa darts ang nais kong i-share. Alam niyo kung tungkol saan? Sa ideal man ko! (wahahaha) alam kong iniisip niyong nababaliw na ako...pero wala eh....bigla kasing pumasok to sa utak ko at sa tingin ko kailangan kong ipamahagi ito sa lahat kasi baka sumabog ang puso ko pag hindi!

Uhmm...sa totoo lang, wala at ayoko talagang mag-isip tungkol sa ideal man ko...kasi alam ko naman na kahit na anong gawin ko eh pag naman nagmahal na ako di nasusunod ang lahat ng iyon. Pero naisip ko lang i-share ang mga bagay na madalas eh nagugustuhan ko sa mga lalaking crush ko. Wala lang...katuwaan lang! ayun! Start na? game!

Una...napansin kong attractive sa paningin ko ang mga lalaking me magugulong buhok. Ewan ko ba...mas nakukyutan ako sa mga ganun eh. Di naman lahat ng crush ko ganon....pero siguro out of my ten crushes ahmm....6 ang magulo ang buhok. Di ko talaga alam kung bakit. Basta! Ok! 2^nd, mga lalaking me kaakit akit na boses! Depende sa akin yon kasi di naman lahat ng tao pare-pareho ng taste diba! At infairnes ah...may taste ako! joke! Hehehe....uhmm...ayun! yung mga lalaking astig ang boses...kasi parang magsalita pa lang sila in love na agad ako! hahaha....! pero tulad nung una, di pa rin lahat ng crush ko ganun! Kasi yung latest crush ko ngayon ang kengkoy ng boses! Pero ayos lang! sunod...matalino.! di naman yung A+ sa klase lage...kahit hindi ok lang. kasi para sa akin ang matalino is yung marunong makinig, di boring kausap, at lalong lalo na yung lalaking mahilig sa mga palabas na tulad ng i witness o basta! Documentaries and whatsoever! Yung me alam ding mga kalokohan or mga computer games pero game din sa mga to the highest level na mga bagay. Masaya kaya yun! Tsaka matalino rin para sa akin yung di na kailangan ng libro...astig!!! Tsaka isa pa gusto ko rin ng medyo religious. Kahit di masyado....basta yung kaya akong hatakin sa simbahan. At isa pa di naboboring sa mga seminars. Kasi mahilig ako sa mga meetings and everything! Then, yung lalaking appreciative! Ayoko nung kill joy....pero alam ko naman na yung iba eh pakipot lang....that’s ok....wag lang oa. Ano pa ba? Medyo sporty ok din sa akin. pero mas naaastigan ako sa lalaking indoor game ang maipagmamalaki. Ewan ko ba...dahil siguro indoor ang laro ng type kong guy ngayon kaya ako ganito. Pero di rin kasi ako mahilig sa sporty na guy lalo na sa basketball player pero...di naman natin masasabi diba?! Next....marunong sa mga gawaing bahay! Kasi alam niyo naman ako...tamad at tanga...walang alam! Kaya gusto ko me alam siya diba...baka sakaling matuto ako sa kanya! Sweet!!! Then ano pa ba? Gusto ko yung neat....di burara....kasi kadiri yun. Tsaka yung malinis physically. Yun bang leeg pa lang mapapahalik ka na! ayoko ng mukhang kadiring leeg! Iw! Tsaka yung ang ayos ayos ng buhok sa binti. Yun bang bagsak at hindi gulo gulo?! Kasi astig yun eh! Basta! Kaya nga ako nagkagusto kay Caryl Niancia dahil doon eh! Diba?! Uhmmm...ano pa ba? Yung sweet and caring. Tsaka di maarte! Yung lalaking close at open sa lahat. Yung di malandi sa babae...yung ok lang...lapitan mo ko...friends tayo! Yung ganun! Tsaka yung friendly. Astig talaga yun! Tsaka yung pinaparamdam talaga sa kin na mahalaga ako sa kanya at yung as in talagang in love ako agad kahit nagsasalita palang siya. Pero di ako easy-to-get no! wala lang! ano pa ba? Ah! Yung di boring kausap! As in yung di ako yung kailangang mag-isip ng topic ng pag-uusapan namin! Ayoko kasi ng ganon. Marami akong topics sa utak ko pero gusto ko yung kausap ko yung nagsa-suggest kasi dun ko siya matetest diba?! Kasi paano kung kami na...edi ang boring ng buhay namin diba?! Tsaka mas interesting para sa akin yung guy na makwento. Kahit na yung pamilya niya ang i-kwento niya...mas ok nga yun eh para makilala ko siya ng husto. Tsaka yung lalaking gala. Di naman sobra pero yung game sa out-of-town trips. Kasi astig yun for me. Mahilig kasi akong maggala...pero gusto ko malayo.uhmm...ano pa ba?...yung komportableng kasama...yun bang ok lang sa kanyang maglokohan kami...yung pinapakita sa aking ok sa kanya na makasama o makausap ako. kasi diba kung ayaw niya mas lalong ayoko sa kanya! Hello?! Di ako tanga noh! At isa pa yung di feeler. Ayoko ng sobrang taas ng hangin level. Ok lang yung kalmado, komportable sa sarili pero di mayabang. Lalo na yung wala naman talagang maipagmamalaki. At higit sa lahat, yung kayang tanggapin kung sino talaga si session...that’s all!!! Keep playin’ darts!

*sinadya ko talagang walang kinalaman ang title sa laman (madalas ko tong gawin) kasi mas gusto kong sineseryoso ng tao ang laman kesa sa title...kadalasan kasi, namimili lang tayo ng title na nakakacurious, para sakin hindi dapat. paano na lang kung katulad ko lahat ng writer na kakaiba magtitle diba?? edi walang nagbasa ng libro??!!*

El Filibusterismo...play!

Nagsimula ang araw sa isang kaswal na pagkikita-kita. Bagamat maagang nagsidating ang mga Paulie, tila ba walang ibang mangyayari sa araw na ito. Natural na hinarap ng lahat ang araw na ito, kinabahan sa assignment test sa Pisika, nangatog sa Chapter Test sa Matematika, nagkapikunan sa grupong quiz bee sa Ekonomiks at pagod na umakyat upang magmadali sa pagpasok sa subject na English. Parang wala lang hindi ba? Ngunit makalipas lamang ang ilang oras, sa ganap na katanghalian, magsisimula na ang lahat.

Wala namang isang malaking pasabog o iskandalo ang magaganap. Isang natural na aktibidad lamang ito sa halos na lahat ng mga estudyante, ang kaibahan lamang, para sa mga nalalapit ng magsipagtapos, ito ay isang seryosong bagay, sapagkat ito na ang huling pagkakataon upang gawin iyon.

Isang palabas, na itinanghal ng isang klase sa ikaapat na taon ang magaganap sa hapon. Lahat ay naghahanda, lahat ay kinakabahan. Ano ang kahihinatnan nito? Handa na ba ang mabilisang paghahanda?

Nag-umpisa ng magbalot-balot at sa sandaling panahon ay nagpaalam na muna kami sa aming silid-aralan. Kami ay nagtungo na sa ibaba (dahil nasa ikaapat na palapag ang aming silid), makikituloy sa ibang silid. Doon namin inihanda at inilagay ang lahat n gaming mga gagamitin para sa isang espesyal na pangyayari mamaya.

Sa una, mukhang walang balak na magsigalaw ang lahat, ngunit ng maglaon ay isa-isa ng nagsikilos ang bawat indibidwal. Inumpisahan ng ayusin ang mga gagamiting “props” para mamaya. Inaayos na rin pati na ang gagamiting kurtina na pinagtulong-tulungan hindi lamang ng mga lalaki kundi pati na mga kababaihan. Sa loob naman ay nanduon ang nagsisipaghandang mga artista, na kinakabisa ang kani-kanilang mga linya. Jahe nga naman kung sa mismong pagsasadula na magkamali.

Sandyang napakabilis ng pagtakbo ng oras, di ko namalayan na iilang minuto na lamang ay magsisimula na ang aming pagsasadula. Kasama ko pa si Pam noon sa computer room para tapusin ang mga sounds na kailangan niya. Paglabas, basang basa man ako sa ulan, hinanap ko si Elen upang sabay na kaming magbihis. Sa restroom kami unang tumungo, nag-ayos naman kami ng aming mga sarili sa hiniram na silid. Nagtataka pa ako kung bakit dadalawa lamang kaming busy. Oo nga pala, tatlong babae lamang ang pangunahing karakter, ang isa na si Jellie ay nakapagbihis na. Nakakatuwa nga dahil si Elen ang nag- make up ng aking mukha. Sina Bea, Arianne at Laura naman ang nag-ayos ng aking buhok at damit. Napakabuti nila.

Huli na sa oras ng mag-umpisa kami. Inip na inip na ang mga manunood namin. Iyon ay dahil di kami maaaring magsimula ng wala si Aldrin na siyang gaganap na Rizal sa unang bahagi. Napakatagal naming siyang hinintay at nagtatalo talo pa ang ilan. Nang dumating siya, isinantabi muna ang init ng ulo, at kami ay nagsimula na.

Nakatigil lamang ang mga kasama sa ‘frame’. Hindi namin alam na napakahaba pala ng talumpati ni Aldrin. Ngawit na ngawit na kami. Sana pala di muna kami kasama sa unang bahagi. Pero wala ng magagawa, tapos na eh. nag-umpisa na ang totoong ‘frame’ matapos ang ‘speech’. Kabado ako dahil baka ako’y magkamali sa kakarangkot kong linyang “Juanito Mi Amor!”. Buti na lamang ay nagawa ko ito ng maayos.

Ilang saglit lang, nasa huling bahagi na kami. Tila ba isang napakahabang serye ang aming ginagawa sa tuwing kami ay nagsasanay, pero sa mismong pagtatanghal, sandali na lamang. Naging maayos ang aming dula. Tumawa ang mga manunood sa mga nakakatawang bahagi, nalungkot at nagulat sa iba. Naging masaya rin kaming lahat dahil tapos na rin ang isa naming problema.

Hindi namin sukat akalain na magagawa namin ito, ng dahil na rin sa kakulangan sa preparasyon. Gayunpaman, isa lamang ang aking masasabi, nagawa namin ito dahil sa aming pagsisikap at ‘unity’.


--- --- ---