De Moi

My photo
Love usually ends in pain and hurt…but that doesn't mean that it’s not worth it.~~

29 September 2010

wala nabigyan lang ako ng ilusyong pag-asa..pero at least diba.. :)

Like most things, how you respond to another person’s anger is probably different depending upon your relationship with them and the circumstance. At the same time, you’ll probably recognize some patterns in how you deal with anger

Do you shut down, clam up, and hope they’ll go away? Do you puff up and try to out-bluster them? Do you start explaining, apologizing, or simply flee the scene?

If any of this sound like you, then you’re probably missing the two most important parts of dealing effectively with someone else’s anger, whether it’s a minor upset or full-blown rage.

First, you’ve probably heard someone say, “They are angry at me.” or “I made them angry.” This is the first fundamental mistake most people make when dealing with anger. They falsely believe that someone else can be angry “with them” or that they “can cause” another person’s anger.

The truth is, another person’s upset, anger, or even rage is never ever about you. It is always about how scared the other person is about whether or not they’re going to get something they value, keep something they value, or lose something they value. In other words, it’s always about them and what they value. Always.

Stop Taking It Personally!

When you realize this you can begin to stop taking other people’s anger personally. And this gives you the freedom to really get underneath their anger and create practical, effective solutions that get to the heart of the matter.

Beth and I co-authored an article about this topic that appeared in this month’s issue (Sept. ’08) of the NonviolentCommunication.com eNewsletter. You can read more about this idea of “not taking it personally” there. But I wanted to expand a little bit on one of the points that we made in that article.

And that’s the second most important thing to keep in mind when dealing with anger. And that’s to apply your sharply focused attention on separating the “stimulus” for anger from the “clause” of anger. I say “sharply focused attention” because this is no simple task to separate stimulus from cause, a specially given most people’s lack of experience or training in distinguishing between the two.

Separating Stimulus from Cause

Take the two statements I used as examples above. Both of these statements imply that the stimulus and cause of the other person’s anger is the person making the statement. In fact, it must’ve been something the person said or did, didn’t say, or didn’t do that stimulated this anger reaction in the other person.

But even if you plug in these facts, the statements still do not get to the root of the anger. “Bill is angry because I didn’t return his phone call” “Mary is angry because I didn’t pick her up at the airport on time.” Again, these actions or inactions are only the stimulus for Bill’s and Mary’s anger.

At the root of the anger is their belief that they’re not getting something they value. In this case it might be something like consideration, predictability, or caring. So if you can apply your sharply focused attention to determining what it is that Bill and Mary might value that’s missing for them, you’re much more likely to begin to have a conversation with them about how important those things are to them and how they might be able to get them in the future.

Not Getting What You Want Never Makes You Angry

But even given all that, it’s important to realize that the bills and Mary’s anger is not caused by the fact they are not getting something that is important to them.

So what is the cause? Both Bill and Mary are afflicted with “should” thinking and have adopted the strategy of “being angry” as the best way to get other people to do what they “should” do.

What is “Should Thinking” you ask? Well, that’s the subject of another post.

Until then, I am committed to your success,
Neill Gibson

27 September 2010

Hanggang kailan nga ba??

Tinanong niya kung hanggang kailan kaya ang komunikasyon naming dalawa. Hindi kasi kami makapaniwala pareho na mangyayari tong ganito...na magiging (hindi naman malapit...iwasang saktan ang sarili!haha!) aa...naging magka-usap kami (para di masyadong masakit diba?! haha!). Ayun. Sabi ko ngayon pa lang. haha. Parang tanga e no?? Feeling ko naman kaya ko. hahahaha!

Pero alam mo yun...may mga bagay nga talagang sadyang di na magiging sayo kahit na gaano mo pa kagusto. May mga bagay na kahit segu-segundo mong ipanalangin e sadyang hindi mangyayari. Hindi ko alam kung bakit. Ang alam ko lang...masaya ko...kasi kahit na hindi na mangyayari kailan man ang nais ko...at least may ibang paraan na ginamit si God...at yun ang komunikasyon namin.

Hanggan kailan nga ba???

Hindi ko rin alam.

Sabi ko sa kanya hangga't may load.

Pero tama siya.

HINDI RIN.

Alam ko (masakit mang aminin) na ang lahat ng bagay ay may wakas.

(shet naiiyak na ko..amp!)

Hindi habambuhay mananatili ang mga bagay bagay sa atin. Kaya nga ganun na lang kahalaga sakin ang mga ala ala. Ayoko silang mawala. Ayokong kalimutan. Sabi nila dapat iwanan na ang nakaraan dahil di tayo makaka-move on. Pero di rin. Minsan may mga panahon na kailangan mo talagang sariwain ang mga nangyari sayo...at timabangin kung ano ba ang mga naging epekto nito satin...sa kinikilos natin sa kasalukuyan.

Hanggang kailan nga ba??

Sana...sana...sana magtagal pa.

Kung pwede nga lang sana hindi na matapos pa.

Pinaalala ko sa kanya na nasa kanya pa ang libro ko...sabi niya hndi pa niya tapos yun kaya hangga't di pa tuloy pa rin ang komunikasyon.

Sana...sana...sana di na niya matapos ang libro (over na yan ah!hahaha!)

Alam mo yun...hindi ko sinasabi to dahil lang sa gusto ko nga siya or what. Sinasabi ko ito dahil ayoko sa lahat yung time na kailangan ng umalis ng mga taong naging parte ng buhay ko...yung time na kailangan na nilang lumayo...yung time na kailangan na nilang magpaalam....

AYOKO NUN.

Yun na ang pinakamasakit na pwedeng mangyari sa akin. Pero hindi ko kontrolado ang mundo. Patuloy itong umiikot. Ang mga bagay ay patuloy na nagbabago. At ako...patuloy na makakatagpo ng mga mabubuting tao...at patuloy rin nila akong iiwan.

Sabi niya dati may dahilan kung bakit kami humantong sa ganito (nagkaka usap kami. yun lang yon.). Hindi ko alam kung ano ang rason o dahilan na yun. Ang mahalaga masaya ko dahil kung anuman ang rason na yun...ng dahil dun...naging masaya nanaman ako.

HANGGANG KAILAN NGA BA?????????

26 September 2010

In love ako. Sabi ko nga e.

ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng ganito....

yung....


-kahit malayo pa siya alam kong siya na yun kasi kakaiba na nararamdaman ko..parang magkakabit kami sa isa't isa.

-lalo akong naaadik sa kanya pag naaamoy ko ang pabango niya...

-pag tumitingin siya hindi ko alam gagawin ko...kaya titingnan ko na lang din siya sa pangit niyang mata.

-pag hinawakan na niya ko para kong nakukuryente...as in buong katawan ko....

-nagsa-shutdown ng kusa ang utak ko...nabe-brain freeze ako..najo-jaw lock ako..lahat na.

-wala na kong ibang naiisip kundi siya lang. nakakainis.

-hindi na ko makakain ng maayos...feeling ko lagi akong busog kakaisip sa kanya.

-namimiss ko na siya agad kahit kakahiwalay lang namin.

-pag kasama ko siya feeling ko wala ng bukas.

-pag aalis na siya nalulungkot na ko ng bonggang bongga.

-pag naririnig ko ang boses niya feeling ko nawawala lahat ng problema ko.





hay nako....

pero san ka pa....

suntok sa buwan kung magiging kami..



basta tulad ng sinabi ko....


i love you lang.,..

at maging kami lang kahit isang araw...........



MASAYA NA KO.......................................................................

19 September 2010

11

Remember, remember, the 11th of September.


Weird Coincidences:
...
1) New York City has 11 letters


2) Afghanistan has 11 letters.


3) Ramsin Yuseb (The terrorist who threatened todestroy the Twin Towers in 1993) has 11 letters.


4) George W Bush has 11 letters.


5) The two twin towers make an “11″


This could be a mere coincidence, but this gets more interesting:


1) New York is the 11th state.


2) The first plane crashing against the Twin Towers was flight number 11.

3) Flight 11 was carrying 92 passengers. 9 + 2 = 11


4) Flight 77 which also hit Twin Towers, was carrying 65 passengers.
6+5 = 11


5) The tragedy was on September 11, or 9/11 as it is now known. 9 + 1+ 1 = 11


6) The date is equal to the US emergency services telephone number 911.
9 + 1 + 1 = 11.


Sheer coincidence. .?!

Read on and make up your own mind:


1) The total number of victims inside all the hi-jacked planes was 254. 2 + 5 + 4 = 11.


2) September 11 is day number 254 of the calendar year.
Again 2 + 5 + 4 = 11.


3) The Madrid bombing took place on 3/11/2004. 3 + 1 + 1 + 2 + 4 = 11.


4) The tragedy of Madrid happened 911 days after the Twin Towers incident.


Sheer coincidence. .?! Read on and make up your own mind: Now this is where things get totally eerie:
The most recognized symbol for the US,after the Stars & Stripes, is the Eagle. The following verse is taken from the Koran, the Islamic holy book:
“For it is written that a son of Arabia would awaken a fearsome Eagle. The wrath of the Eagle would be felt throughout the lands of Allah and lo, while some of the people trembled in despair still more rejoiced: for the wrath of the Eagle cleansed the lands of Allah and there was peace.”


That verse is number 9.11 of the Koran.
Still unconvinced about all of this..?!

Try this
Open Microsoft Word and do the following (TRY THIS FOR REAL)


1. Type in capitals Q33 NY. This is the flight number of the first plane to hit one of the Twin Towers.


2. Highlight the Q33 NY


3. Change the font size to 48.


4. Change the actual font to the WINGDINGS 1.

Friday...nanakawan ako ng digicam. Nakakalungkot talaga pero di ko na lang masyadong inisip....gamit lang naman kasi yun,..napapalitan. Sabi nga nung manong na nasa jeep din,

"Ok nang gamit ang nawala kesa naman buhay mo diba...."

Nanghihinayang ako sa picture dun..oo pinagtatawanan ako nung classmate ko kasi nga yung pictures yung pinanghihinayangan ko..pero kasi yung camera kaya kong palitan pa ulit...kahit kaparehong kapareho pa nun...pero yung mga memories na nandun...buti na lang kaunti lang kaso yung mga pictures yun ng kapatid ko sa GSP niya pati yung mga pictures namin sa MOA. Napaka-careless ko talaga. Nakakainis. Haizt. Hindi ko na kasi mauulit ang mga nakunan dun. Sabi nung mga classmate ko pwede ko naman daw ulitin...pero hindi na. Hindi ko na mauulit na naging GSP ang kapatid ko nung Gr. 5. Di ko na maibabalik na nag-MOA kami. Maaaring may GSP pa next year ang kapatid ko...maaari ring makapag-MOA pa kami..pero di na mauulit yung time na yun...yung mga ngiti...yung lokasyon...magbabago lahat. Di na kami babalik sa original na place. Bumalik man kami maaaring naurong na ng one inch yung paa namin. Alam niyo yun? Di na maibabalik pa muli ang mga iyon....

Kahapon, Sabado. Naging tanga nanaman ako. Nawala ang cell phone ko. Ayoko sanang isipin,..binalewala ko na nga lang kahapon kasi maloloka lang ako pag inisip ko pa. Kaso...nasasaktan talaga ko. Di ko na maitago. Lalo na ngayong nakabili na ko ng bago. Namimiss ko siya. Parang tanga no? Kala mo tao. Para kong nawalan ng syota. Para kong iniwan ng bestfriend. Nawalan na ko ng gana. Hindi naman sa ayaw ko sa bago kong phone. Syempre gusto ko yun ako pumili nun e. Pero kasi...iba pa rin yung dati.

Naalala ko last month ata yun sabi ni Mama palitan ko na daw yung cell phone ko. Sabi ko wag na muna kasi nagagamit ko pa naman siya at isa pa napakahalaga niya talaga sakin. Yung kasi yung unang cell phone na nabili ko sa ipon ko...as in ako ang nag ipon. Yun din ang lagi kong kasama (andrama a!). Yun din ang aking phone diary. Kapag wala akong kasama siya ang sumasalba sakin. Hindi ako nagmumukang tanga kahit na wala akong load. Lahat ng nararamdaman ko nasasabi ko sa kanya...hindi naman niya napalitan ang diary ko pero kasi siya kahit nasaan ako, basta may naisip ako bigla handa siya. Tapos kahit na naihhagis ko siya kapag galit ako ok lang sa kanya...malakas pa rin siya. Andami ko pang pictures dun...gaganda pa naman ng kuha ko.Andun din ang mga messages sakin ng mga dati kong kakilala.

Grabe napaka walang konsensya naman nung nakapulot nun. Hindi man lang binalik sakin. Taga doon lang samin sa Cavite ang nakakuha kaya malamang alam niyang sa tindahan namin niya dapat yun ibalik. Umaasa pa rin akong maibabalik yun. Kahit bilhin ko na lang ulit dun sa nakapulot. Basta makuha ko ulit yung cell phone. Kahit di na yung sim.

Ngayon lang (as in ngayon lang) sinubukan kong tawagan ulit yung phone ko. Ayun nag-ring kaso pinatay nung nakakuha. Hindi pa rin naman ako nawawalan ng pag asa. Alam ko at naniniwala akong makukuha at maibabalik uli sakin yun. Alam kong pinapaasa ko na lang ang sarili ko ngayon..pero as in talaga...aasa ako hangga't nabubuhay ako...

Ayun...nalulungkot pa rin ako..haizt. Nawa'y makuha ko siyang muli. God please! Help me..! Touch the heart of whosoever have my cell phone....