My Christmas and New Year Experience
The hustle and bustle of the day can't stop me from shopping
At nighttime, the children's carols keep me remembering
Early in the morning I wake up wholeheartedly
Oh! Christmas is now coming!
The cold and sweet breeze of the yuletide season marks the start
Of the mountain of gifts and nourishments made
And the sparkling lights and the Christmas tree
With my whole family celebrating the savior's day
Then after His birth now follows an end
An adjournment welcomed in the happiest ways
Tables with round delectable foods
With no fireworks but with showering coins and ear-splitting music
The days of years have gone so fast
But I'll never forget how it made me this like
And now a new year comes
A new beginning, a new self, a new I
+++
Tula ito na ginawa ko kagabi sa jeep habang nakikipagkwentuhan kay Ate Shell sa may Alabang. Sinave ko lang yan sa drafts sa aking cell phone. Pagdating sa bahay, tinype ko ito at pinaprint naman sa school na para hindi malukot dahil sa haba ng aking biyahe.
Pagdating sa classroom, kaming mga pumasok sa klase ay binasa ito isa-isa sa harap. Proud na proud pa ko kasi nga di ako tumulad sa 'iba' na copy-paste lang ang mga tula.
Noong naglalakad pa kami mula sa computer shop na pinanggalingan namin, bali, apat kaming magkakasama nun..si Taray Queen, ako, si Cheater Tolerator pati si Ampon Pala, binati namin ang isa't isa dahil di nga kami nanduga. Tapos nung nakaupo na kami sa room, si Taray Queen binasa yung tula ko, for the 2nd time around once more, tinanong niya ako kung ako ang gumawa ng tula sa itaas (kung tanga ka basahin mo ulit...oi, di niya babasahin yan!di siya tanga!). Syempre sabi ko oo, e ako naman talaga e. Binasa ko din sabay isip kung ano bang problema sa ginawa kong tula.
Maya-maya, pinasa na namin tapos isa-isa ng pinagtatawag ng Prof. namin ang mga may-akda ng kani-kanilang mga tula. Naasar pa nga ako sa isa naming kaklase ee..si Upuan..pano, siya lang sa aming lahat ang gumawa ng 2 letcheng tula, e poocha ewan ko ba kung anong instruction ang napakinggan nun..sabi ba naman niya, ang pinapagawa daw kasi sa amin, 1 tungkol sa ginawa noong Christmas at New Year at isa namang na-experience...e anak ng supot, isang tula pa nga lang hirap na hirap ka ng gawin 30 minutes bago dumating yung prof. 2 pa kaya?? Tsaka halos pareho lang naman ang masasabi mo sa dalawa...e yun nga, kaming lahat na natira bukod sa nag-iisang tanga, ang pagkakaintindi at pagkakarinig sa instruction, sa IISANG tula, nakalagay ang ginawa at experiences noong Christmas at New Year. Aba, ito hindi ka pa maniniwala, ang prof ko na graduate sa Pamantasan ng California, at ngayo'y nagte-take ng kanyang Doctoral (tama ba Doctoral? naku sana di ito mabasa ng prof ko,..pagtatawanan ako nung baklang yun) ay pinanigan ang nag-iisang Upuan na yun kesa sa aming napakarami na pare-pareho ang gawa bukod sa kaming lahat ay nahahati sa dalawang kategorya (ang gumawa ng orihinal o copy-paste lang, tapos bilang sub-category, kung nagsasabi ng totoo o hindi. xD).
Hay, nako talaga....
Tapos ako na ang tinawag. Abot noo pa ang ngiti ko sa sobrang tuwa na babasahin ko na sa harap ng mga unggoy ang aking gawa, ang pinaghirapan at pinagpawisan pati pinagpuyatan ko noong gabing nagdaan. Tapos...biglang...naputol pa ang aking performance dahil kinailangang mauna muna ang hinayupak na si Bad Breath dahil kuno may sayaw pa siya and whatsoever. Ok lang.
Pagkatapos niya, oras na para ako'y magpakitang gilas. Totoo na ito, wala ng atrasan pa. Sa sobrang saya ko, nakalimutan ko pang banggitin ang title. Kaya kinailangan kong ipahiya ang sarili ko, pinutol ko bigla ang aking linya sabay sabi ng "joke!". Ayan, inulit ko, tapos sinabi ang title. Bago pala ako nag-umpisa, tinanong niya ako kung ako ang may gawa ng aking tula. Lahat kasi kami tinanong, sabi niya maging honest kami sa kanya. May ilang umamin, may ilang hindi. Wala akong pakialam sa kanila, ang mahalaga naging tapat ako at wala akong dapat ikahiya sa ginawa ko.
Ang aking tuwa ay unti unting napapalitan ng kalungkutan, pero hindi ko ito pinahalata bagamat ang aking ngiti ay inaamin kong nabawasan. Bakit? Dahil napapataas ang kanyang kilay sa ilang mga salitang binitawan ko, at sa bawat salitang ito, may kung anong gesture siya na nagpapahiwatig na ang aking ginawa ay sa tingin niya'y nagpapatunay na ang tula ay di akin. ito ang mga salitang kanyang napuna:
nourishments
adjournment
Ayan lang ang naaalala ko kasi hindi ko na siya nagagawa pang tingnan pagkatapos kong makita ang kanyang bawat reaksyon. Sayang, buong galing ko pa namang dineliver ang tula. Sa bawat pag-glance ko sa audience, shet, ibang iba dating. Kaso, mapait talaga ang kapalaran ng mga tulad kong di kagandahan. Ayun, di man lang ako pinanood ng maayos nung prof kong bakla. Daldal siya ng daldal kung kani-kanino habang nagpe-perform ako. Ganun ba ang isang professional??
Tapos yun, tanungan portion na..hindi ko na ita-type yung mga tinanong kasi nakakatamad...hay, kainis talaga.
Tapos, there is this girl na maganda lang naman dahil maputi siya..and she's none other than...Ms. Betty Boobs. Naiinis ako sa kanya since first sem with no particular reason. I just don't feel her. There's something about her that makes me feel annoyed. (ayan napapa-english na ko asar talaga!) Ayun nga, alam mo yun, ginaya niya ang pagdedeliver ko ng tula, yung gestures ko, everything! And you know what, titig na titig sa kanya ang bakla, and he-she praised her as if she's the best in all the world. Kaasar talaga as in. And when he-she asked her if it's an original composition of hers, aba, nagpacute pa nung sinabing oo. E nakita ko yun sa computer shop nung nagpa-print kami ee, ngarag na ngarag..di malaman kung ano bang gagawin para i-revise ang nakitang tula sa Internet. Kainis.
Well, ayun, napaluha lang naman ako the moment my butt touched the chair. Naiinis kasi ako. Sabi kasi ni Ding, nahahalata niya daw sa words na ginamit kung orig o hindi. Yes he's right..but also wrong. Hello, siya lang ba ang pwedeng gumamit ng ibang salita bukod sa mga usual na ginagamit? Sabi niya kasi yung mga words daw na ginamit ko hindi daw ginagamit at maiisip ng isang estudyante. Ha????????????? Gago ba siya????!!!! E hindi naman malalim yung mga ginamit kong salita e..palibhasa kasi siya, masyadong bilib sa sarili, feeling niya siya na pinakamagaling sa mundo. KAASAR!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
hinding hindi ko malilimutan at palalampasin ang insidenteng ito. Sayang, hinahangaan ko pa naman siya,, tapos yun pala sa mga simpleng bagay hindi niya napapairal ang pagiging mautak at propesyunal niya. Ha! Sabihin na niyang marami na siyang maipagmamalaki at ako wala pa...so what? May utak nga siya wala namang nagmamahal sa kanya..!!
