ang pinaka-love kong day sa week ay everyday. kaso minsan di talaga maiwasan na meron kang bad day kahit ayaw mong magkaron nun.
katulad ngayon, aa,, thursday. may computer subject kami ngayon, tapos may hands-on, at schedule ko ngayon (every thursday ako e). naiinis ako pag dumarating ang araw na to.bukod sa isa pa naming subject na Math na napakababa ng grade ko for Prelim, naiinis ako lalo tuwing papalapit na ang computer time. habang umaandar ang oras, lalong sumasama ang ugali ko. lalo na sa mismong time ng computer lalo na kung hands-on. di mo na ko makakausap niyan. tapos pag tapos na ang computer subject, expect mo na, super bad mood na ko niyan.
hindi yung mismong subject ang problema ko. in fact, gustong gusto ko ang subject na yun...dahil angat ako kumpara sa mga hangal kong klasmate. maliban sa isang tao. hindi ko sinasabing nauungusan niya ako, hangal din siya kung tutuusin pero napaka-powerful niya para sirain ang buong thursday ko. at sa kasamaang palad, pati weekdays ko apektado na niya. ano nga ba ang misteryo sa taba ng babaeng ito?? bakit kayang kaya niyang sirain ang araw ko??
isang simpleng babae lang siya...mahilig mag-make up na kulang pa rin para sa kanya kahit na ang o.a na ng itsura niya, sa kapal ng taba niya dumoble na ang kanyang baba, maingay ang kanyang bunganga, kung magsalita siya akala mo laging may kaaway. simple diba.
itago na lang natin siya sa pangalang Batchi. ang totoo niyang pangalan ay Jovelyn Padpad. (wow, tagong tago!)..naiinis ako sa kanya!!!!!sobra!!!!
una, naaasar ako sa boses niya at paraan ng pagsasalita. pagbuka pa lang ng bibig niya alam mo ng mayabang. pranka na wala sa lugar, plastik pa. mahilig siyang manlait na akala mo di siya mukhang baboy. mahilig siyang sumigaw. ang kapal ng mukha niya araw-araw (bukod sa make up, makapal talaga mukha nya as in walang hiya).
pangalawa, naaasar ako sa mga facial expressions niya. mukh pa lang badtrip ka na. ang hilig hilig niyang mag-make face, akala mo naman bagay sa kanya.
pangatlo, naaasar ako sa buong pagkatao niya dahil napakayabang niya.
higit sa lahat nakabwisit pag naaalala ko kung ano ang sinabi niya sa may computer room. habang nagha-hands-on, eh sa kasamaang palad magka-group kami, thursday group. noong unang hands-on magkahiwalay kami ng room kaya di namin nakita ang each other, pero balita na kami raw ang pinakamataas. pero nung pangalawang hands-on andun siya. nauna ako sa kanya. sabi ni sr di daw pwedeng lumapit sa computer pag si pa ikaw pero siya sipsip kasi kaya un. sabi ba naman sa kaibigan niya na isang tao lang ang layo sa akin na hindi daw ako nasa tamang position ng typing, yun bang nasa home keys ang daliri kaya daw ako mataas DI DAW TULAD NIYA. Tsngina!! ngayon lang ako magmumura aa...nakakaasar kasi e!! ikumpara ba naman ako sa kanya. alam niyo ba, dahil sa narinig ko, nawalan ako ng gana sa pagpapatuloy ng hands-on activity namin. wala na. nakakabwisit na. kapal e!!
oo na, magaling na siya (pero di ko pa siya nakikitang mag-type). alam niyo, di naman ako nagagalit na dail magaling siya, alam ko iniisip niyo na insecure ako... my gosh!!! ISANG MALAKING HINDI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! mula pa high school, tanggap ko na na pagdating sa typing e isa ako sa mga nasa bottom line, gulat nga ako kasi angat ako sa pamantasan na yun e. palibhasa..naku!!! tapos siya,, naku, bilib na bilib sa sarili!! e wala nga siyang binatbat for sure kina Papa Aljon at Papa Aldrin. kapal ng taba niya!!
tsaka oo na, wala ako sa home keys...eh gago pala siya ee!! lahat ng kasabay ko wala sa home keys, ano ko tanga magpapakapagod mag homekeys??? tsaka grade nakasalalay dun no!!!
pero di lang jan nagtatapos ang conflict. napapansin ko (mahina kasi ako sa feelings, di ko nafifeel pag me galit na sakin o nananadya..) pero after paulit ulit na mangyari, ayun! nabisto ko na!!
madalas na incident kasi, binabati niya si Lan tsaka si Ana. ok lang sa akin yun kasi wala akong pakealam. aba, one time napansin ko, sinasadya na pala niyang ganun...sabay irap sa akin tapos ngiti na parang demonyo. tangina talaga!!!
minsan nga,, naka-spread ang aking legs habang naghihintay sa aming guro na late. ayun, e dumaan siya. napatid ng paa ko. hindi ako nag-sorry. tumingin nga siya sa akin na parang sabi niya na mag-sorry ako..tumingin din ako na ang ibig sabihin ay ULUL!!
nako..ewan ko na lang. di ako mahilig makipag-away, di rin naman ako plastik. pag ayaw ko sa isang tao talagang pinapakita ko..katulad na lang ng mga klasmate ko..ayaw ko sa kanila..kaya di ko sila kinakausap.
yun lang un. diba. pero sa oras na maghamon ng away ang baboy na yun, di ko siya uurungan. pramis! taba na sa taba!! ubusan kami ng taba!! ina niya!!ampft!!!
